Genieten van leven als een cowboy, businessman en surfdude

Woensdag 18 mei kunnen we maar slecht uit bed komen. Vooral Sabine heeft er vandaag de nodige moeite mee. Na lang wikken en wegen; nog een nachtje blijven of door rijden? We besluiten toch maar te gaan rijden om vrijdag op de boerderij van Bruce en Sally aan te komen. Onderweg stoppen we voor koffie en terwijl de kids in het speeltuintje spelen, zitten wij lekker in het zonnetje. Ook al zijn hier geen indrukwekkende vergezichten of inheemse dieren, dit moment voelt toch ook wel erg als vakantie. Tess maakt onderweg nog zeker zes tekeningen en de jongens zijn ijverig aan school bezig wanneer we op de showground in Wodonga aankomen.

Donderdag 19 mei verlaten we Wodonga en gaan even winkelen in Albury. Voor het eerst gaan we bij de K-Mart naar binnen en ze zijn niet te houden als we bij de afdeling nerfs aankomen. Ze schijnen hier een stuk goedkoper te zijn dan in Nederland en in gedachte zijn ze allemaal een giga-exemplaar rijker. Helaas moeten we dan toch echt een extra koffer (of twee) aanschaffen om alles mee te kunnen nemen. Inmiddels zijn er al aardig wat knuffels, souvenirs en cadeautjes gekocht. Daarnaast vervoeren we minstens tien kilo aan gevonden stenen en schelpen die de afgelopen vier maanden gevonden zijn. Nog maar even niet nadenken hoe we dit allemaal langs de douane krijgen.
Na zo’n drie uur rijden komen we aan in Cowra. Gelukkig heeft Tess onderweg voor wat muzikale ondersteuning gezorgd. Dit keer kwam het uit haar kerst repertoire ;-)

Vrijdag 20 mei worden we wakker op de showground in Cowra. We gaan richting Bathurst waar we naar het mineralen en fossielen museum gaan. Er zijn mineralen in alle kleuren van de regenboog te bewonderen. Verder werd er een compleet skelet van een tyranosaurus Rex tentoon gesteld. De kinderen vonden het erg interessant en alle vier hebben ze een mooie steen uitgekozen. Daarna richting Bruce en Sally gegaan vlakbij Tarana. Het huis doet denken aan ‘het kleine huis op de prairie’, al was die serie voor mijn tijd en heb ik die maar een enkele maal voorbij zien komen. Het is een prachtig glooiend graslandschap met in de verte een mooi landhuis. Om daar te komen, loopt er een lange weg doorheen. Wat een ruimte! En dat dat allemaal aan één gezin toebehoort; en natuurlijk zo’n duizend schapen, zeven paarden, vier honden en wat kippen. Enthousiast worden we onthaald door de drie meiden en na wat te hebben gedronken neemt Bruce ons mee naar de schapen. Hij vertelt dat hun boerderij nog maar klein is en dat zijn ouders, waar hij het grootste gedeelte van de dag aan het werk is, nog veel meer grond en schapen hebben. Hij vertelt ons van alles over het werk op de boerderij en over de Merino schapen die ze hebben. De Australian Kelpies (schaapshonden) laten zien hoe goed ze in hun werk zijn om de schapen van plek naar plek te krijgen. Mooi om te zien. Terwijl we over hun land rijden staan de jongens en Pip, de oudste dochter, in de laadbak van de auto. Ontzettend stoer natuurlijk. Ondertussen giert Tess van het lachen achterin de auto met Annabelle en Georgie. Grappig dat kinderen het zo snel zó leuk kunnen hebben samen. ‘s Avonds wordt er heerlijk voor ons gekookt. Terwijl de kinderen samen naar de Minions kijken, eten en kletsen we verder om daarna lekker te gaan slapen.

Zaterdag 21 mei worden we, na een koude nacht, wakker in de tuin van Bruce en Sally. Gelukkig hebben we gisteren de stroom aangesloten, waardoor we voor het eerst de kachel vannacht aan hebben laten staan. Het koelt hier wel af tot een graad of 4! Dat betekent dat het ìn de camper niet veel warmer wordt, als we geen verwarming aanzetten. Gelukkig is het in het zonnetje al snel heel aangenaam. We zijn weer overweldigt door de rust en ruimte. Behalve de vogels is er niks te horen en zover je kunt kijken zijn er groene heuvels. Na het ontbijt gaan de jongens samen met de honden de laadbak op en gaan we op pad. De schapen worden bij gevoerd, dus bij zijn ouders wordt een aanhanger vol voer gehaald. Terwijl de oudste dochter (van 10) achter het stuur van de auto kruipt, zorgt Bruce ervoor dat het voer er regelmatig uit loopt, zodat een spoor ontstaat, waarvan de schapen meteen gretig eten. Ook Tygo mag een stukje alleen rijden.
Verder wordt er nog geholpen met hout voor de kachel en nemen we een kijkje in de wolschuur. Hier worden de schapen eens per jaar geschoren. Ook wordt hier de wol gesorteerd op kwaliteit en in balen gedaan om later op de veiling te verkopen. Super interessant voor de kinderen om allemaal te zien; ze vermaken zich prima glijdend door het gangenstelsel waar de schapen doorheen gaan wanneer er een scheerbeurt op zich wacht. Verder krijgen de jongens nog een lesje paardrijden van de meiden en gaan we ‘s avonds wat eten bij de lokale pub. Morgen gaan we richting de Blue Mountains, maar het liefst blijven de jongens hier nog een week. Het boerderijleven, de gezellige leeftijdsgenootjes en de huiselijke gezelligheid bevalt ze wel.

Zondag 22 mei staan we bijtijds op om ons klaar te maken om richting Blue Mountains te gaan. Het duurt een poosje voordat de jongens genoeg foto’s en filmpjes hebben gemaakt van alles wat we achter laten. Er wordt nog even gesprongen op de trampoline en nòg een keer afscheid genomen van de honden. Na het uitwisselen van email adressen kunnen we eindelijk gaan.
We hebben twee geweldige dagen gehad hier en ondanks dat het mij tè afgelegen en stil zou zijn, snap ik helemaal dat mensen hier graag willen wonen. Ook al is het hard werken; je komt hier wel helemaal tot rust.
Na een bergachtig ritje staan we ineens in het afgeladen stadje Katoomba. Iedereen komt hier voor ‘the thee sisters’ en het uitkijkpunt staat dan ook helemaal vol met luidruchtige Chinezen en hun camera’s. Doordat er op een aantal plekken in de omgeving brandjes worden gesticht om te voorkomen dat het hele gebied in de hete zomer afbrand, is het zicht niet echt geweldig en is er vooral rook te zien. Been there, done that; is hier wel een beetje van toepassing als we een half uur later richting Sydney rijden.
We gaan naar een leuke camping ten noorden van Sydney waar we drie nachten zullen blijven. De kids trekken meteen hun zwembroek aan. Blij dat de temperatuur eindelijk weer warm genoeg is om met water te spelen. De laatste keer hebben ze in Alice Springs gezwommen; wat een kleine maand geleden is geweest.

Maandag 23 mei hebben we een luie camping dag. ‘s Morgens doen we wat boodschappen. De rest van de dag wordt er met water gespeeld, een nerfgevecht gehouden, gefrisbeed, gekleurd en lekker geluierd. Sabine doet de was van de afgelopen weken. De uitdaging is alleen; waar hang je al je was uit als je alleen maar twee korte waslijntjes hebt en een beperkt aantal knijpers. Gelukkig droogt het met zo’n 25 graden en een flink windje vrij snel, zodat alles ‘s avonds zo goed als droog is.

Dinsdag 24 mei gaan we richting Sydney centrum. We nemen de ferry in Manly naar Circular Quay en krijgen al snel zicht op de twee hoogtepunten van Sydney; the Opera House en the Harbour Bridge. We maken een rondje door de botanische tuinen en struinen wat door de haven waardoor we telkens een ander aanzicht hebben op de twee bouwwerken. Na wat foto’s gaan we richting het winkelgedeelte van Sydney. Enorme shoppingmalls en torenhoge kantoren vormen hier het straatbeeld. Na een paar uurtjes te hebben rond gelopen zoeken we een restaurantje op om wat te eten. Dit blijkt lastiger dan het lijkt en na héél veel lopen en in verschillende bussen te hebben gezeten, komen we uiteindelijk uit bij een restaurantje vlak naast de camping. Na een gezellige avond en heerlijke chocolademousse als toetje; natuurlijk niet zo lekker als die van oma! gaan we richting camping, waar we nog een aantal bilby’s zien.

Woensdag 25 mei rijden we weg vanuit Narabeen om na zo’n 220 km aan te komen in Port Stephens. Hier willen we graag een walvissentour doen. Vanwege de hoge golven is het nog even de vraag of er morgen gevaren wordt. We rijden morgen even langs Nelson Bay om te informeren en anders doen we dat nog ergens anders langs de kust.
Tot vreugde van de kinderen eten we ‘s avonds bloemkool met aardappelen en kaassaus!

Donderdag 26 Mei beginnen de kids de ochtend springend op de trampoline. Vervolgens wordt het een lange dag rijden, terwijl ze achterin ijverig huiswerk maken, lezen en de mooiste kunstwerken maken. Het landschap is weer erg mooi; heel groen, heuvelachtig met in de verte bergen en voor het eerst zien we bomen in prachtige herfstkleuren. Het is somber weer en het is dan ook al donker als we om half vijf op de camping aankomen. ‘s Avonds kijkt Stefan met de jongens Harry Potter, terwijl Sabine haar vijftiende boek uit leest.

Vrijdag 27 mei staan we vroeg op om richting de koala opvang in Lismore te gaan. Het is ruim twee uur rijden en we moeten nog even een boodschap doen, dus rijden om 07.00u weg. Onderweg zien we weer een grote groep kangaroos in de velden tussen de koeien staan. De opvang voor de koala’s wordt gerund door vrijwilligers die zich met ziel en zaligheid inzetten om de koala’s te redden die daar gebracht worden; zo’n 300 per jaar. Verder maken we een mooie wandeling door het gebied en zien buiten de koala’s ook nog een grote hagedis. Als we op de camping in Byron Bay aankomen, gaan de kinderen meteen richting het nieuwe waterpark. Yoran, Tygo en Stefan spelen een ultieme vorm van baltikkertje door het waterparadijs als ‘battlefield’; te gebruiken. Quinn en Tess vermaken zich op het springkussen en sturen filmpjes naar de familie en Mees. We eten vroeg en de kids duiken snel hun bed in. Wel met het verzoek of we hier alsjeblieft nog een nachtje kunnen blijven. “Dit is zo’n toffe camping!”

Zaterdag 28 mei hebben we een heerlijke dag op de camping. We ontbijten lekker in het zonnetje en al snel wordt er richting zwembad en springkussen gegaan. Op de landkaart van Nieuw Zeeland en Australië kleuren we de route die we gereden hebben van dag tot dag. Nu wordt echt goed zichtbaar dat de reis er toch echt bijna op zit. In de loop van de middag wandelen we naar het centrum van Byron Bay. Een heel gezellig en toeristisch stadje met veel leuke winkeltjes en restaurantjes. Eigenlijk willen we gaan eten bij de Italiaan waar we elf jaar geleden hebben gegeten, maar helaas kunnen we die niet meer vinden. Elf jaar is ook lang geleden, helpt het meisje van het informatiepunt ons duidelijk maken. Er zijn inmiddels veel nieuwe tentjes bijgekomen. Gelukkig blijkt de Italiaan waar we aanschuiven heerlijke pizza’s te hebben. Hij is dan ook niet alleen befaamd in Byron Bay, maar staat in de top 25 van beste pizza’s in Australië! Ondanks de erg pittige salami zijn alle borden schoon leeg gegeten. Inmiddels is het flink afgekoeld en nemen we luxe de taxi terug naar de camping.

Zondag 29 mei gaat Stefan even hardlopen en verlaten we eind van de ochtend de camping, nadat er eerst nog even gesprongen en gezwommen is. Het is enorm druk bij de vuurtoren van Byron Bay, waar tegelijkertijd het meest oostelijke punt van Australië zich bevindt. We besluiten dus de drukte maar achter ons te laten en op zoek te gaan naar een bouwmarkt. Stefan heeft de stroomkabel vanmorgen kapot getrokken. Handig als hij is, heeft hij dit al snel verholpen met een nieuwe stekker, zodat we gelukkig ook vanmiddag weer stroom hebben op de camping.
De camping blijkt echt heel gaaf te zijn. Met een billabong (plas van zeewater) waarop een trampoline drijft, een waterpark met vier glijbanen, een springkussen en een zwembad. Enthousiast gaan ze alle glijbanen af. De billabong bewaren ze voor morgen, want inmiddels staat de plas in de schaduw en is het best fris. Tess kijkt naar Bambi en ondanks dat de jongens er niks aan vinden, kijken ze toch stilletjes mee, terwijl Sabine eten maakt. ;-) Na het eten nog een spannend potje pictionary waarbij team: Stefan, Yoran, Quinn in de finale weet te winnen, dankzij een hele goede raadpoging van Yoran op het woord ‘herriemakers’.

Maandag 30 mei een heerlijke dag op de camping. Er is volop gespeeld in het water en gegleden in het waterpark. Het weer is ook echt heerlijk hier!

Dinsdag 31 mei gaan we richting Rainbow Bay om te surfen. Eerst huren we planken in Coolangatta. Tygo en Quinn gaan voor een bodyboard en Stefan en Yoran voor een surfplank. De golven in Coolangatta zijn erg laag en daarom rijden we naar Point Danger. Tussen de locals pakken de mannen aardig wat golven. Tevreden komen we terug op de camping. ‘ s Avonds sinds lange tijd weer gebarbecued.

Woensdag 1 juni de boodschappen gedaan voor Quinn zijn verjaardag. De weersvoorspellingen zijn niet zo goed, maar gelukkig hebben we een mooie binnenkeuken en lounge/zitruimte met open haard. Verder duiken de kids ondanks de bewolking het zwembad in, zijn ze druk met huiswerk en frisbeën.

Donderdag 2 juni is onze kleine man jarig. Alweer 6 jaar; wat gaat het toch snel. Na een heerlijk ontbijt met yoghurt, brood en aardbeien, is het tijd voor cadeaus. Hij wordt goed verwend met een nerf, koala knuffel, stickerboek, leesboek en een ketting met een haaientand. Verder krijgt hij nog een kaart van oma Joke en Marloes en Youri en héél veel lieve berichtjes via de app. Hij voelt zich super jarig. In de zitkamer van de campingkeuken hebben we slingers opgehangen en na de zelfgemaakte appel crumble taart doen we spelletjes. Eerst snoep happen en spek happen en daarna stoelendans. Super gezellig! ‘s Middags doen we nog een spelletje monopoly en ‘s avonds eten we worteltjes zoals Quinn had uitgekozen. Na de chocolademousse is het geslaagde feestje afgelopen.

Vrijdag 3 juni verlaten we na vijf nachten de camping in Tweed Heads en rijden we naar Lamington np. We rijden wat meer kronkelweggetjes in de bergen en Tess voelt zich gelijk misselijk. Gelukkig is ze nog net op tijd om in de bak te spugen. In Australië heeft ze gelukkig veel minder last gehad van wagenziekte dan in Nieuw Zeeland. De keren dat ze hier gespuugd heeft zijn op één hand te tellen. In Nieuw Zeeland zijn de wegen veel slingeriger. Gelukkig hielp voorin zitten ook nog wel eens om te voorkomen dat ze zich te misselijk ging voelen.
Op de camping maken de mannen nog een kampvuurtje, maar helaas begint het al snel te regenen. Dan maken we het binnen gezellig. Tess en Quinn zijn druk aan het waterverven en de oudste twee schaken een potje op de tablet.

Zaterdag 4 juni is het, zoals al voorspelt is, een regenachtige dag. Het is vannacht begonnen met regenen en niet meer gestopt. We besluiten er een pyjamadagje van te maken en kijken de hele dag filmpjes, knutselen, lezen en doen spelletjes. Ondanks dat het gezellig is, zullen we toch blij zijn wanneer we morgen weer lekker naar buiten kunnen. We zijn het na vijf maanden niet meer zo gewend om de hele dag binnen te zitten. Gelukkig zijn de voorspellingen voor morgen beter en gaan we wandelen in het National Parc.

Zondag 5 juni worden we wakker met een heerlijk zonnetje. Ook al is het nog wat fris, dit is al een stuk beter dan gisteren. We besluiten om een korte wandeling te doen naar een uitkijkpunt. Onderweg zien we nog een paar wallabies en het uitzicht is prachtig. De andere wandeling die we wilde doen is helaas gesloten. Vanwege de storm gisteren zijn er toch nogal wat bomen omgevallen. Daarom besluiten we naar Lone Pine koala sanctuary te gaan twee uurtjes rijden van het National Parc. De kinderen vinden het er geweldig. Ze hebben er heel veel koala’s, maar ook dingo’s en kangaroos die je kunt voeren. Ook gaan we naar de schaapshonden show en wordt gedemonstreerd hoe een schaap geschoren wordt. Dit hadden we natuurlijk al bij Bruce en Sally gezien, maar is zo leuk om te zien, dat we dat graag nog een keer bekijken.