Walvishaaien, krokodillen, mooie vogels en heel veel kangaroos

Zaterdag 26 maart worden we vroeg van de camping opgepikt voor dè excursie. Aangekomen bij de Tantabiddi boat ramp worden we al snel met een klein bootje overgevaren naar onze boot waarmee we op zoek gaan naar walvishaaien. De crew van 7 man stelt zich voor en het programma van de dag wordt ons uitgelegd. Het eerste wat we doen is op een mooi plekje op het rif lekker snorkelen. Ook Sabine, Yoran en Tygo genieten van het mooie koraal en de vele kleurrijke visjes. Na deze snorkel gaat de spotterplane de lucht in en horen we al snel dat er walvishaaien in de buurt zijn. Spannend! Aangekomen op de plek blijkt er ook een babywalvishaai te zitten wat de crew laaiend enthousiast maakt want dat zien ze schijnbaar niet vaak. Hij is slechts 2 meter groot. Dan is het moment daar. De “Nemo”groep waar Stefan in zit moet zich gereed maken voor een walvishaai die vlakbij is. Na de go-go-go springt hij in het water en zwemt samen met zijn groep richting de plek waar de haai zou moeten zitten. Hoofd onder water….maar ik zie niks, dan ineens doemt er een grote schaduw op. Ja hoor het is er één! WOW! Hij is echt groot zeg. Snel maak ik een bocht en probeer parallel te komen met hem. Dit lukt en ik ben nu zo dichtbij dat ik hem bijna kan aanraken. Wat een gevaarte zeg. Dit is echt gaaf. Uiteindelijk lukt het om drie keer het water in te gaan om met walvishaaien te zwemmen, de grootste was 8 meter. Na al het haaiengeweld volgt nog een heerlijke lunch. Yoran heeft de lekkerste broodjes ooit gegeten J daarna nog een snorkel en de jongens wagen de nodige sprongen van het dak van de boot. Ook Quinn springt met volle overtuiging van het dak af. “Supercool” aldus de kleine man….

Zondag 27 maart beloofd een pijnlijke dag te worden. Niet alleen omdat we ver moeten rijden maar vooral ook omdat we weten dat we een geweldig gebied achter ons laten en dat iedereen enorm heeft genoten van al het snorkelen, zwemmen, zandkastelen bouwen en zoektochten naar allerlei beestjes en schelpen. De reis is lang en warm. De airco heeft er grote moeite mee en als we onderweg ergens stoppen in niemandsland is het denken we wel 45 graden, de dreun is lekker warm zeg maar. Bizar genoeg hebben we bij deze rest area internet via een wifipunt?!? Nadat we in Karratha wat hebben gegeten rijden we nog een klein stukje door naar Roebourne. Wanneer de zon onder gaat komen we hier aan en checken in het donker in op de camping. Er is niemand en een briefje bij de receptie zegt ons dat we maar gewoon een plekje moeten zoeken.

Maandag 28 maart rijden we in alle vroegte weg. Nog steeds niemand bij de receptie dus besluit Stefan maar 20 dollar door de brievenbus te gooien voor de genoten gastvrijheid. Onderweg naar Broome groet Stefan steeds vaker de spaarzame bestuurders die we tegenkomen. Zou het komen door verveling of doordat je het wel fijn vindt als je een andere ziel ziet hier en elkaar daar blijk van geeft door te zwaaien? Afgelopen 2 reisdagen eigenlijk helemaal niks gezien onderweg. Honderden kilometers en geen dorpje, geen huisje, geen mens te zien. Alleen maar uitgestrekte landschappen en verder heeelemaal niks.

Dinsdag 29 maart worden we wakker op een mooie camping vlakbij cable beach in Broome. We genieten van het fraaie zwembad en Stefan ruilt vandaag de lakens en handdoekenpakket bij Britz voor nieuwe.

Woensdag 30 maart laat Stefan bij een mechanic naar de airco kijken want die krijgt het de komende tijd nog wel voor zijn kiezen. Na wat gesleutel en het plaatsen van een nieuw filter moet het goedkomen voor de komende duizenden (warme) kilometers. Het is verder wederom een hangbijhetzwembaddagje. Het is ook zo warm, 38 graden. Het laat de kids koud want die snorkelen er lustig op los en zelfs Tess gaat naast het continue bommetjes springen steeds vaker koppie onder met snorkel. Eind van de middag bekijken we op het superbrede strand met zijn allen de beroemde zonsondergang van Cable beach, de kamelen die over het strand wandelen en de jongens jagen op krabbetjes.

Donderdag 31 maart doen we wat boodschappen, hangen wat bij het zwembad en bezoeken een crocodile wildernis park even buiten Broome. We worden rondgeleid langs salties, freshies maar ook amerikaanse alligators. We kijken met verbazing naar de gids die de krokodillen tijdens zijn uitleg ook voert. Vooral de zoutwaterkrokodillen zijn indrukwekkend. Wat een joekels en wat een kracht zit er in die beesten. De tour is niet alleen erg leuk maar ook zeer informatief. Verder nog dingos, kangaroos en verschillende vogels gezien. Hoogtepunt van de middag was wel het vasthouden van een zoutwaterkrokodilletje. Zijn kleine bekkie was dichtgebonden maar zijn instinct werkt al zoals het hoort want op het moment dat Tygo zijn hand vlakbij zijn bek houdt probeert hij hem te grijpen. Als we terugkomen springen we met zijn allen snel in het zwembad. Wat is dat heerlijk, die gaan we missen de komende tijd!

Vrijdag 1 april aardig ritje naar Fitzroy Crossing. Stefan drinkt vandaag zijn eerste “free coffee for driver” bij een roadhouse. 10 jaar geleden leken er hier veel meer van te zitten maar ze bestaan dus nog steeds. In Fitzroy Crossing behoorlijk veel aboriginals die overal maar een beetje lijken rond te hangen. Ook gaat er een vrouwtje helemaal door het lint met een stoeptegel achter een man aan. Ach, in Amsterdam zie je op een gemiddeld terrasje gekkere dingen J. Op de camping stikt het van de wallabies en zien we onze eerste kookaberra in het wild.

Zaterdag 2 april proberen de jongens  nog een paar roofvogels te fotograferen en wordt er een leguaan gespot. Bij het uitchecken worden we gewaarschuwd voor floodings in de richting die wij op gaan. We gaan het zien. We rijden door de prachtige Kimberly’s naar Kunnunura. Wat is het mooi! Het gebied wordt groener en groener en rotspartijen en kleine bergjes wisselen elkaar af. Na een lange rit stoppen we bij een camping aan een meer.

Zondag 3 april blijkt al snel waarom we flink moesten betalen voor deze camping. Pal aan een meer maar we zijn gisteravond door onze buren al gewaarschuwd dat er krokodillen zitten. De kids springen dus maar in het zwembad, heel even maar want we rijden vandaag richting lake argyle. Even voor de middag komen we aan op de camping, we eten wat en staan al snel klaar voor onze pickup. We gaan vandaag een tour over het meer maken. De tour is een succes want we zien niet alleen rockwallabies, grote spinnen en fantastische uitzichten maar het is ook een beetje spannend. Er zitten ongeveer 25000 krokodillen in dit meer en we gaan ook lekker zwemmen! We vertrouwen maar op onze gids en het feit dat het “freshies” zijn. Andere wat spannend is dat eerste plons vlakbij een klif is waar Stefan, Yoran en Tygo ook vanaf springen. Tweede plons is bij zonsondergang. Tijd voor champagne en een ijskoud biertje. In het donker varen we onder de sterren terug richting steiger. Dit was awesome!

Maandag 4 april dagje op de camping. Genoten van de infinite pool. Wordt zo genoemd omdat als je er voor staat het water zo lijkt door te lopen in het meer wat zich op de achtergrond begeeft.

Dinsdag 5 april weer op pad. Dit keer richting Katherine. Veel wegen zijn nog gesloten ivm de “wet” maar wij hebben daar niet zo veel last van omdat wij over het algemeen vooral op asfaltwegen rijden. Ook deze wegen kunnen echter overstromen. Tot nog toe pas een keer door een ienieminieplasje hoeven rijden bij een kreek die overliep. Onderweg zien we dat de weg naar de Zebra Rock Mine open is. Wat een geluk want de jongens zijn hier helemaal weg van. Het is wel een 4wd route maar we wagen het er maar op. Gelukkig houdt de camper het en aangekomen worden we hartelijk ontvangen. We doen de mijntour. Heel bijzonder. Vooral het verhaal wat erbij hoort en natuurlijk omdat iedereen zijn eigen steen uit mag zoeken in de mijn. Door dit oponthoud wordt het geen Katherine meer vandaag dus stoppen we in Timber Creek. Doordat we de staat Northern Territory in zin gereden komt er weer 1,5 uur tijdsverschil bij dus is het nu +7,5 met NL. Op de camping ook hier freshies die in de kreek achter ons zitten dus beetje opletten is wel handig. Sommige Ozzies denken hier anders over want de plaatselijke KPN medewerkers beginnen doodleuk pizza naar ze te gooien waarop ze direct  het water uitkomen en je de kracht waarmee hun kaken dichtslaan goed kunt horen.

Woensdag 6 april  de wekker gezet maar 2 uur later komen we er pas uit. Gelukkig hoeft er niemand naar school of werk J. Eenmaal aangekomen in Katherine doen we een boodschapje, bezoeken het visitor centre en kopen schuurpapier bij Mitre 10 (de Gamma). Ook nemen we een duik in de hot springs die zich midden in de stad begeven. Vanavond slapen we bij een soort van mensenindeachtertuincamping. Erg lowbudget en het ziet er ook echt niet uit maar we hebben stroom en dus kunnen we lekker koel slapen. We hebben al zo veel backpackers gesproken die nachten hebben wakker gelegen vanwege de warmte. Voorlopig zoeken wij dus nog iedere avond een powered site.

Donderdag 7 april uitgeslapen en wel richting Nitmiluk NP. Hier nemen een kort bootritje door de Katherine Gorges. We  stappen uit bij een rock pool die wordt gevoed door een watervalletje waar we kunnen zwemmen. Na 1,5 uur worden we weer opgehaald door de boot en brengen we de rest van de dag door op de camping in het NP. We genieten van de geluiden van vogels om ons heen en de wallabies die over de camping struinen. We zien een prachtige blue winged kookaberra, rainbow lorrikeets, een kingfisher en ook een wallabie met een joey in zijn buidel. Zo schattig. Tygo is helemaal niet van ze weg te slaan en komt een keer ook heel dichtbij eentje. Na avondeten nog op jacht naar vleermuizen.

Vrijdag 8 april bedenken we tijdens het ontbijt dat we hier eigenlijk wel prima staan. Pal aan het prachtige zwembad, heerlijk rustig en in een NP met genoeg dieren om ons heen waar we geen genoeg van krijgen. Nog maar een nachtje blijven dus. Yoran en Tygo hebben vandaag nog wat schoolwerk aan het zwembad gedaan maar Quinn en Tess zijn echt de hele dag er niet uit gekomen.

Zaterdag 9 april gaan we naar Lichtfield NP. Eerst stoppen we bij de Edith Falls. Na een korte wandeling zijn we getuige van deze mooie waterval. Stefan, Yoran en Tygo weten helemaal te zwemmen tot aan waar het water naar beneden stort. Vanaf daar laten ze zich meevoeren met de stroming en ervaren een soort van natuurlijke wildwaterbaan wanneer het nauwer en ondieper wordt en de billen de gladde rotsen raken. Supervet! We vervolgen onze weg naar Litchfield NP en slapen in Bachelor, de toegangspoort van het NP.

Zondag 10 april gaan we naar de Buley rock pools en de Florence Falls. Bij Buley blijven we lang hangen want daar zwemmen we echt heerlijk en zijn er een soort van verdiepingen met watergaten die dan weer meters diep zijn waar je in kan springen en duiken met van verdieping naar  verdieping allemaal miniwatervalletjes. Niet alleen mooi maar ook leuk dus om te klauteren, springen en duiken. In de middag zijn we weer terug in Bachelor en wordt er nog wat gezwommen, rondjes gedraaid in de pompoen (speeltoestel) en gaan de mannen nog 18 holes golfen. Na het eten nog een laatste keer kijken bij het voeren van de vogels die graag de camping bezoeken rond etenstijd.

Maandag 11 april gaan we bij Nina op bezoek. Zij is een vrouw die zich inzet voor de dieren in Australië. Ze heeft een enorm stuk land en zorgt voor zieke en gewonde dieren. Ook zorgt ze voor joey’s (baby kangaroos) die hun moeder zijn verloren. Meestal doordat de moeder is aangereden en de levende joey nog in haar buidel zit. Het is ons hier ook wel duidelijk geworden dat niet alle Australiërs dol zijn op de kangaroo. Want ondanks dat het hun nationale symbool is, zijn er veel (vooral) boeren die ze als plaag zien en wanneer ze een kangaroo aanrijden meer bang zijn voor de schade aan hun auto dan het welzijn van het dier. Ook wordt er door veel Australiërs op ze gejaagd. Maar gelukkig zijn er dus ook nog mensen zoals Nina die zich voor 200% inzetten voor het welzijn van de Kangaroo. Echt heel bijzonder om te zien hoe toegewijd ze is. Haar hele leven staat in het teken van het zorgen voor de dieren en ze straalt zoveel liefde uit voor al het wildlife dat ze opvangt. Zodra het diertje weer beter is of de kleine joey heeft geleerd wat hij nodig heeft om te overleven, worden ze weer vrijgelaten. Toch merk je dat haar land als veilig gebeid wordt gezien door de dieren, want heel veel dieren blijven in het gebied en ze heeft het gebied rondom haar huis dan ook vol liggen met kangaroos. De jongens en Tess vonden het erg leuk en vooral Tygo had het liefst een paar weken gebleven. Ook mochten ze nog een joey een flesje geven. Super gaaf natuurlijk. Een mooie, indrukwekkende ervaring voor ons allemaal met een hele bijzondere vrouw.

Dinsdag 12 april wordt er wat afgezwommen door de kids. Zodra de ogen open gaan, zijn de zwembroeken al aan en liggen ze in het zwembad. Helaas moet er ook nog even beddengoed geruild  worden bij Britz (scheelt weer een wasje) en wat boodschappen worden gedaan. Daarna naar een geweldig mooi waterpark in Palmerston gegaan, waar je gratis in mag! We waren er al snel over eens dat ze ook zeker zoiets in IJsselstein mogen maken. Door naar de camping waar…weer gezwommen wordt en we ’s avonds nog een possum zien met een kleintje op zijn rug. Schattig! We hadden ze gisteren wel bij Nina’s Sanctuary gezien, maar tot nu toe nog geen een in het wild. Morgen richting Kakadu NP!