Einde Noord, begin Zuid

Vrijdag 29 januari beginnen we met een bungeejump. Stefan springt vanaf een steiger en duikt head first richting de kristalheldere rivier Waikato. Het ontbijt bleef binnen en in de middag komen we aan in het plaatsje Ohakune. Hier verblijven we op een camping die aan een leuk riviertje ligt. Met zijn allen gaan we een stukje “wandelen” door de rivier want deze komt op de meeste plekken niet boven kniehoogte. Na het eten nog wat frisbeeën en skypen met Joep.

Zaterdag 30 januari  op naar Mordor! Tijd om het kwaad van wat dichterbij te gaan bekijken. We rijden door Tongariro NP en zien al snel de bergen voor ons opdoemen. We rijden tot we niet meer verder kunnen en gaan het laatste stuk omhoog met de skiliften, richting de top van de berg Ruapehu. Boven aangekomen kunnen we Mount Doom perfect zien. We besluiten nog een stukje te lopen en te klauteren om ook nog op wat sneeuw en ijs te kunnen staan. De jongens moeten verschillende keren worden ontmoedigd. Ze gaan en ze gaan maar zien nergens gevaar. Eind van de middag komen we langs een hele grote speeltuin in Wanganui. Hier blijven we slapen!

Zondag 31 januari gaan we op zoek naar een leuke camping in de buurt. Die hebben we snel gevonden. We genieten hier van het zwembad, springkussen, Frozen opblaaskussen en kampvuur tot en met maandag 1 februari. Sabine en Tess bakken nog een heerlijke cake in de mooie grote oven van de camping keuken.

Dinsdag 2 februari bezoeken we het museum Te Papa in Wellington. Na alles over de Maori’s te hebben geleerd gaan we richting Cuba Street. In dit bruisende straatje gaan we uit eten bij de Burrito Brothers om vervolgens ons bedje op te zoeken voor de laatste nacht op het Noorder Eiland.

Woensdag 3 februari de dag van de overtocht. Even na 8 varen we met de ferry weg richting Picton. De route staat bekend als een van de meest mooie ferry overtochten ter wereld. Met name het laatste stuk is inderdaad erg mooi! Met een gigantische ferry een heel stuk door de smalle “straatjes” van het noordelijke deel van het Zuider Eiland. We slapen in het plaatsje Brightwater.

Donderdag 4 februari besluiten we om naar het informatiecentrum van Motueka te rijden. Hier laten we ons informeren over het Abel Tasman NP. Na het reserveren van een excursie voor zaterdag rijden we naar een Top 10 camping. Hier is het gebruikelijke vermaak weer te vinden. Na een mega-BBQ gaan we voldaan naar ons bedje.

Vrijdag 5 februari gaan we de bergen in van Abel Tasman NP. Eerst wandelen we naar een mooi uitkijkpunt en vervolgens rijden we door naar de Ngarua Caves op Takaka Hill. Gelukkig gebeurt dit onder begeeleiding van een gids met voldoende licht want we hebben ervaren hoe het in deze grotten is als het licht uitgaat. Je ziet echt helemaal niks! Na de grotten rijden we door richting noorden maar dan ineens gaat er iets mis. De camper verliest vermogen en plots sukkelen we met 5 km/h omhoog. We bellen met Britz en spreken af dat we terug rijden naar Motueka. Hier wordt onze geliefde camper opgehaald door een trailer en slapen wij in een bungalow op dezelfde top 10 camping. De camper wordt naar een Mercedes dealer in Richmond gereden.

Zaterdag 6 februari worden we vroeg opgehaald. Stu zal ons vandaag de mooiste plekjes van Abel Tasman laten zien. Hij is een local die als afgestudeerd marine bioloog ook enorm veel kan vertellen over alles wat we zien en horen. De jongens krijgen vandaag praktijkles biologie in het Engels J. Stu brengt ons met zijn snelle boot op allerlei plekjes waar hij van alles verteld over de geschiedenis van het NP maar ook over allerlei diertjes die we tegenkomen zoals bijvoorbeeld een piepklein beestje dat in zijn eentje wel tot 24 liter water per dag zuivert. Daarom is het water hier zo ontzettend helder! We komen langs de meest bijzondere plekjes en besteden ook nog flink wat tijd op een mooi bounty strandje. Hier hebben we de snorkelsets voor het eerst beproefd. Aan het einde van de middag belt Stefan met Britz. De camper kan pas over een week gerepareerd worden dus sturen ze een nieuwe vanuit Christchurch. Met de hulp van de nodige zeer vriendelijke en behulpzame kiwi’s weten we in Richmond aan te komen. Er is echter geen bed meer vrij in dit stadje. Britz regelt dat onze oude camper op een beveiligd industrieterrein mag staan waar wij gebruik kunnen maken van de lounge. Een campingbaas wil Stefan wel naar Mercedes rijden. Vervolgens de rest van de familie opgehaald bij de camping en vervolgens via Domino’s naar het industrieterrein. Hoewel hij weinig vermogen heeft voelt de camper vertrouwd aan en wordt dit dus echt de laatste nacht in dit huisje op wielen. Het industrieterrein is niet echt een gezellige plek maar wel veilig en onze nieuwe camper wordt hier morgen ook naar toe gebracht.

Zondag 7 februari even na 8-en komt onze nieuwe camper het terrein op. Deze is moderner, luxer en ruimer en weer alles fris met een volle tank dus we kunnen er weer tegen aan! En dat doen we meteen. We rijden richting de westkust en stoppen bij een vrije campsite. Hier wandelen we nog een stukje naar een mooi kreekje. Dit wordt een groot drama. Quinn verliest een slipper doordat de stroomversnellingen wat krachtiger zijn dan vooraf gedacht maar het allerergste is onze eerste ontmoeting met 100 families sandflies. Snel rennen we weer terug naar boven en nemen nog even de old ghost road. Dit betekent dat we een wiebelbrug hoog boven de kreek moeten nemen. Sabine heeft hier fijne herinneringen aan…

Maandag 8 februari zien we direct dat we zo snel mogelijk hier weg willen. De sandflies zitten echt overal. Gelukkig kunnen ze niet binnen komen maar Stefan zat nog nooit zo snel achter het stuur om vol gas het terrein te verlaten. Vandaag stoppen we als eerste bij Cape Foulwind. Hier maken we kennis met een zeehondenkolonie. Erg leuk want er zijn ook veel kleintjes te bewonderen. Vanavond slapen we in Punakaiki in het Paparoa NP op een camping pal aan zee.

Dinsdag 09 februari beginnen we met het bewandelen van de Truman track. Dwars door de jungle richting de zee waar uiteindelijk een piepklein watervalletje uit een overhellende rotswand komt zetten. Hierna rijden we een stukje verder waar Stefan met Yoran en Tygo wat tunnels gaan bekijken. “De tunnels waren heel cool!”, aldus de jongens. Rond de middag komen we aan in Greymouth. Hier relaxen we verder wat. Yoran, Quinn, Tess en Stefan lopen op een gegeven moment nog even richting strand om mooie stenen te zoeken of ze te laten zeilen. Wat een geluk! Opeens verschijnen er een paar vinnen uit het water. We lopen snel in de richting waar we ze zien. Uiteindelijk krijgen we goed zicht op een flink aantal Hector dolfijnen. Leuk hoe ze een soort van surfen in de golven.