Glaciers, Fjorden en weer naar school

Woensdag 10 februari worden we wakker op een top 10 camping in Greymouth. Het weer is niet al te best en we rijden verder richting het zuiden. Bij Hari Hari worden we door de politie aan de kant gezet. We rijden te hard door het stadje en krijgen een boete. Het ene moment mag je hier 100 km rijden door de smalle bergweggetjes, maar zodra je een stadje binnen komt, moet je (soms) binnen een paar honderd meter ineens 50 km rijden. Helaas. Hopen dat dit de enige boete gaat worden. Bij Hokitika Gorge stoppen we om een mooie wandeling te maken waarbij we over een swingbridge gaan. Een prachtig uitzicht over een azuurblauwe rivier. In Franz Josef aangekomen bezoeken we een centrum waar ze een aantal kiwi’s houden. Ze hebben hun ritme zo aangepast dat ze overdag wakker zijn en ’s nachts slapen. Het is een donkere ruimte waar ze zoveel mogelijk hun natuurlijke leefomgeving hebben nagemaakt. Omdat de diertjes nog maar weinig in het wild voorkomen en daarbij nachtdiertjes zijn, is de kans erg klein dat we ze in het wild gaan zien. Toch wel heel erg leuk om de kiwi gezien te hebben. De nieuw zeelanders zijn helemaal weg van hun nationale symbool en vinden het vreselijk dat er nog maar zo weinig zijn door toedoen van vijanden die geen oorspronkelijke bewoners van nieuw zeeland zijn, maar door de mensen hierheen zijn gebracht. Zo is de stoat (hermelijn) hun grootste vijand. Ooit ingezet om de populatie konijnen te verminderen. Op een gezellige campground hebben we burrito’s gegeten en de film nog een keer gekeken van de mensen thuis. Ontzettend leuk om iedereen weer even te zien J

Donderdag 11 februari gaan we eerst nog even langs bij onze Kiwi vriendjes. Vooral Tygo wilde eigenlijk de hele dag wel blijven bij deze grappige vogels. Na even wat te hebben gegeten bij het bakkertje in Franz Josef, maken we een wandeling richting het Franz Josef Glacier. Tijdens de wandeling zijn er ontzettende mooie watervallen en overal liggen glimmende stenen, die de jongens en Tess volop verzamelen. Inmiddels hebben we al een aantal kilo’s extra aan alle stenen, schelpen en andere bijzondere vondsten die de kinderen hebben gevonden. Hopen dat alles mee kan richting Australie. Het is nog vroeg dus we besluiten om een lang stuk te rijden. De jongens maken ondertussen huiswerk en beginnen aan een mail voor de klas om al hun ervaringen te delen. ’s Avonds kijken we een stuk Lord of the Rings. Erg leuk om de, zo herkenbare landschappen, te zien.

Vrijdag 12 februari weer vroeg op pad en een stop bij de Blue Pools. De jongens zeilen wat met de platte stenen over het water en Quinn en Tess maken hoge torens met de platte stenen. Een mooi watertje met een enorme stroming en uiteraard weer een swingbridge. Die heb je hier ontzettend veel. Meestal mag je er maar met een beperkt aantal mensen overheen. Sabine krijgt wel een beetje de zenuwen van deze wiebelige bruggen, maar om aan de andere kant te komen, moet je er wel overheen. Nadat duidelijk werd dat je ook van de brug af kon springen het water in, besloot Stefan dit ook te doen. De jongens vonden het wel erg stoer dat hun vader dit durft. Zelf vonden ze het, na wat twijfelen, toch wat te spannend. Na een frisse onderbreking weer verder richting Wanaka. Daar aangekomen naar Puzzle World geweest. Een plek waar niets is wat het lijkt met aparte gebouwen, illusie kamers en een groot doolhof. De kinderen zijn reuze enthousiast en hadden er wel een hele dag door willen brengen.

Zaterdag 13 februari beginnen we de dag door met thuis te Skypen. Gelukkig hebben we eindelijk een goede verbinding, wat hier aan de westkant van het zuidereiland nog niet echt geweest is. Fijn om de oma’s en Marloes en Youri weer te spreken en vooral ook te zien. Jammer dat onze lieve nichtjes en Rens al sliepen. We rijden door naar Queenstown waar Stefan, Yoran en Tygo een excursie boeken om zes keer met een kabelbaan naar beneden te roetsjen op 800 m hoogte. Alle drie hebben ze zelfs ook op zijn kop aan de touwen gehangen naar beneden!  Met snelheden tot 70 km per uur. De jongens vonden het super gaaf! Daarna rijden we door tot een mooi plekje aan het strand van het zuidelijkste puntje van lake Wakatipu waar we onze camper zo neer mogen zetten. Dat is bij meer mensen bekend, want het is er behoorlijk druk.

Zondag 14 februari rijden we naar Te Anau om daar lekker al bijtijds op de camping te staan. We doen het een dagje rustig aan en genieten van het mooie weer. We doen spelletjes en Tess en Quinn zijn druk aan het kleien. De kinderen maken Apple Crumble die we als toetje eten. ’s Avonds horen we dat het weer minder gaat worden de komende dagen. Hopen dat het meevalt, maar we mogen eigenlijk niet klagen. We hebben al zoveel mooi weer gehad.

Maandag 15 februari gaan we richting Milford Sound waar we een prachtige boottocht maken tussen de fjorden. Ondanks de bewolking een ongelooflijk mooie tocht. Wat een indrukwekkende natuur! Quinn ziet nog een dolfijn die net onder de boot door komt zwemmen. Ook zien we een groepje zeehonden die op de rotsen liggen. Op de weg terug staan we op een parkeerplaats wanneer er een brutale Kea (papegaai) op ons af komt. Hij kijkt ons met een schuin koppie aan en is het duidelijk gewend om lekkers van de toeristen te krijgen. Vooral Tygo wijkt niet van zijn zijde. Hij blijft de vogel stukjes brood voeren en probeert hem telkens te aaien. Helaas had hij daar niet zo’n zin in. Inmiddels regent het aardig door en overnachten we op een DOC campground, die op dit stuk van de route veel te vinden zijn. Dit zijn aangewezen plekken vanuit de overheid waar je, wanneer je zelfvoorzienend bent, mag overnachten.

Dinsdag 16 februari zijn we niet vooruit te branden. Het weer nodigt ook niet echt uit dus blijven we lekker lang liggen. We gaan verder richting het zuid oosten waar we gaande de weg merken dat we het zo natte fjorden gebied achter ons laten. Eindelijk komt het zonnetje door en verschijnt er direct een schitterende regenboog voor de heuvels. We stoppen in Mossburn waar we op een farm camping verblijven. De kinderen mogen hier de dieren zelf voeren. Erg leuk, vooral de lama’s genieten van de aandacht. In het zonnetje frisbeen in de giga ruimte hier gaat top.

Woensdag 17 februari  rijden we richting Limehills waar we juffrouw Kirsty gaan ontmoeten. We stoppen eerst in Winton waar we een kleinigheidje kopen. Het begint weer te regenen even na de middag, bah. Net na de schoolbel komen we aan bij de Limehills school. Wat een leuke plek, de jongens kijken hun ogen uit en geloven niet dat de basisschool hier zo veel ruimte heeft. Er is een soort van kinderboerderij, tennisveld, basketbalveld, rugbyveld, giga speeltuin en zelfs een zwembad! Na een hartelijk ontvangst vraagt Kirsty of de jongens nog zin hebben om even te zwemmen maar daar bedanken ze voor. Wanneer ze horen dat het overdekt is liggen ze er echter binnen 2 minuten in. In de avond genieten we van een heerlijke maaltijd bij Kirsty thuis. Rond 9-en maken we samen met Kirsty, George en Macy verbinding met groep 7 van de Tandem. Erg leuk om iedereen te zien en te horen. Vooral voor Yoran natuurlijk die iedereen uit zijn enthousiaste klas eventjes gedag kan zeggen.

Donderdag 18 februari gaan de kinderen nu echt naar school. Yoran gaat naar groep 8, Tygo naar groep 5 en Tess naar groep 3. Quinn is er niet voor te porren dus die blijft bij ons. Na de ochtend besluit Tygo toch ook maar bij ons te blijven. Het is wel leuk maar ook een beetje lastig vooral door de taalbarrière. In de middagpauze BBQ ‘en we samen met alle kinderen, laat Yoran zien hoe je soccer echt hoort te spelen en de rest speelt met de andere kinderen in de speeltuin. Yoran en Tess gaan in de middag weer terug naar hun klas. Ze vinden het superleuk. Vooral van Tess staan we echt te kijken. Ze speelt en knutselt gezellig mee en maakt meteen vriendjes. Meester Hunter wil haar wel houden! Quinn kopt vlak voor ons afscheid nog een stoeptegel terug waardoor hij de komende dagen als Rocky door het leven gaat. We overnachten in Fortrose aan het strand waar we samen “freecampen” met vele anderen die dit mooie plekje ook wisten te vinden.

Vrijdag 19 februari beginnen we aan onze tocht door de Catlins. De bergen hebben nu duidelijk plaats gemaakt voor heuvels maar toch zijn de hoogteverschillen ook hier nog goed te merken. We gaan langs Waipapa Point waar we zeeleeuwen van dichtbij zien. 1 verrast ons zelfs op de weg terug door plots uit de duinen te komen. Stefan moet de jongens op afstand houden want hij komt onze kant op! Gelukkig wilt hij alleen maar naar zijn vrienden op het strand en vervolgt hij zijn weg. We gaan nog langs het mooie Curio Bay in de hoop pinguïns te zien maar helaas. Ook geen Hector dolfijnen die hier regelmatig schijnen te komen. Bad luck. Na een wandeling bij de Purakaunui Falls vervolgen we onze weg richting Nugget Point. Helaas ook hier geen pinguïns. Wel schitterende uitzichten. We rijden door naar het prachtige Otago Peninusula. Veel bochten langs een meer verder komen we aan op de camping waar we de laatste powered site bemachtigen. Good Luck J. Het stuk hert wat we van George hadden gehad smaakt heerlijk.

Zaterdag 20 februari beproeven we ons geluk in het meest oostelijke puntje van de Peninusula maar ook hier geen pinguïns. Wel heel veel meeuwen. Levende en dode…We rijden door richting Oamaru. Onderweg nog een keer een plekje proberen waar het nodige wild life te zien zou moeten zijn. Hier treffen we niks. We rijden een stukje terug naar Shag Point. Dit is wel erg tof, wel ruim 100 zeehonden die liggen te slapen, met elkaar aan het spelen of lekker aan het duiken zijn. We komen op tijd aan in Oamaru waar Sabine eens flink aan de was gaat en de jongens het springkussen en de trampoline flink testen. De sla smaakt samen met de hashbrowns heerlijk en na een potje yahtzee op tijd naar bed. Nou ja, op tijd…was al snel weer 9 uur voor de kids maar op tijd naar bed lijkt steeds later te worden op de een of andere manier.

Zondag 21 februari 2016 blijven we op de camping. De jongens vermaken zich hier prima en we doen het rustig aan. Yoran gaat met Sabine boodschappen doen. Te voet, geen handige keuze blijkt later want dat is toch even anders dan in Nederland. Yoran ontfermt zich over de zelfgemaakte pizza terwijl Sabine een lekker cake bakt. Smullen. De energie kunnen we goed gebruiken want vanavond wordt het laat. We gaan pinguïns kijken. Ze komen hier met zonsondergang zo de straten in lopen. Yoran heeft er 85 geteld! Uiteindelijk tegen elven pas naar bed. Morgen mogen Jasmijn en Rens laat op blijven en moeten wij er vroeg uit. Blijft apart dat tijdsverschil…